سنتهای فراموش شده
✍️✍️✍️سنتهای ارزشمند حوزوی که کم کم تحت تاثیر نظامات دانشگاهی رنگ می بازد...
در سنت حوزه یک طلبه بعضی درس ها را با میل و علاقه خود و بدون هیچ امتیازی از اساتید مختلف استفاده می کند.
کافی است اعلام شود فلان استاد یک درس فقه یا اصول یا فلسفه گذاشته حتی طلبه ای که برای چندمین بار درسی را در محضر اساتید گذرانده دوباره در این درس هم حاضر می شود و مکررات را با عشق می شنود تا هم دوره کرده باشد و هم ببیند این استاد چه نوآوری ای دارد و چه حرف جدیدی به علم اضافه کرده است.
استاد هم بند کلیشه ها نیست گاهی وسط درس تصمیم می گیرد به منبعی مراجعه کند و همان جا از طلبه ها می خواهد مباحثه کنند تا استاد مطالعه کند...هیچ ابایی هم از این نیست که بگویند استاد کم سواد است یا آماده نیست چون هم استاد به علم خود ایمان دارد و برای رفع شبهه به منبع مراجعه می کند و هم شاگردان این را مثبت تلقی می کنند که استاد واقعا مبنایی و دقیق کار می کند و دنبال پیچاندن مطلب و گذشتن نیست...
طلبه ها با جسارت تمام استاد را به نقد می کشند چون این قدر کلاس رفته اند و استاد دیده اند و تقریر خوانده اند که در متعلم بودن خودشان یک پا استادند...
هیچ جای دنیا این شدت از تواضع و جسارت با هم یک جا جمع نمی شود و این جمع اضداد نشانگر اتصال و ایمان همه به یک جهان متعالی است که در عین تضاد آن ها را در نهایت به وحدت می کشاند...