شخصیت حضرت عبد العظیم
✍️✍️✍️به مناسبت میلاد حضرت عبد العظیم
بعضی شخصیتها پشت عناوینی که بر اساس آن عناوین مشهور شده اند به نوعی مظلوم و محجوب مانده اند یکی از این شخصیتها حضرت عبدالعظیم است.
ایشان بیشتر به عنوان یک امامزاده مشهور هستند و از این جهت بیشتر مورد تعظیم و تکریم قرار گرفته اند در حالی که اگر شخصیت این بزرگوار را بررسی کنیم خواهیم دید امامزاده بودن کمترین شان و مقام ایشان است. اصولا برای امامزاده بودن یا از نسل کسی بودن انسان اختیاری ندارد و چیزی که انسان در آن اختیار ندارد نه ارزش او از آن سرچشمه می گیرد و مبتنی بر آن است و نه احیانا اشکال و ایراد او محسوب می شود چرا که مثلا کسی را از نسل یزید داریم که اهل بیت فرمودند تو از ما هستی و یا کسی را از نسل آتش پرستان و دودبانان زرتشتی داریم که اهل بیت فرمودند : منا اهل البیت...
حضرت عبدالعظیم اولا یک دانشمند بزرگ اسلامی است که اگر نظری به ارزش عالم بیندازیم خواهیم فهمید این ارزش چقدر معتبر است.
دوما ایشان یک عارف به معنای واقعی است و یک عالم اهل عمل است که ولایتمداری عملی او سبب شد امام هادی علیه السلام درباره ایشان بفرماید : انت ولینا حقا...
سوما ایشان نماینده یک امام معصوم است یعنی همان ولی فقیه خودمان که برای ما آشنا است و به عبارتی مستقیما جانشین امام معصوم و برگزیده او برای اجرای وظایف امامت در بلاد دیگر...
این نگاه غلط (صرفا امامزاده پنداشتن ایشان) می تواند مضراتی هم داشته باشد به این شکل که مانور روی امامزاده بودن ایشان خود به خود جنبه الگو بودن را نفی می کند یعنی افراد این طور به ذهنشان تبادر می کند که این عظمت و این ثواب زیاد برای زیارت ایشان که گفته شده است رجاء زیارت امام حسین علیه السلام را دارد به نوعی به فرزند امام بودن ایشان منتسب می شود و لذا افراد به این فکر نمی کنند که چطور مثل ایشان باشند تا زیارتشان مثل زیارت سیدالشهدا شود... فکر می کنند این ثواب زیارت ربطی به زحمات و مجاهدت های ایشان ندارد و صرفا یک فضل بی حساب و کتاب خدا به ایشان است و ریشه آن هم فرزند یا از نسل امام معصوم بودن است. در این حالت افراد با خود می گویند ما که از نسل معصوم نیستیم یا مثلا اگر هم سید هستیم فاصله ما زیاد است بنابر این راهی برای عبد العظیم شدن نیست... لذا افراد اصلا در مخیله شان هم خطور نمی کند که چه کنیم تا مثل سید الشهدا حیات و ممات ما حسینی باشد و به درجه ای از ولایت برسیم که بتوانیم کشتی نجات باشیم و مانند سید الشهدا مردم را به ساحل نجات ببریم...
بنا بر این اگر ارزش امامزاده بودن را در کنار این ارزش های ایشان ببینیم فقط یک فضل است و یک زینت نه پایه اصلی سنجش ارزش شخصیتی ایشان...
مگر این که منظور ما از امام زاده پیروی حقیقی امام باشد نه صرفا از نسل امام بودن که در این صورت آیات و روایات متعددی پایه این معرفت هستند از جمله این که در جای جای قرآن و روایات ، پیامبران و ائمه و اولیاء الله پدران حقیقی امت خود معرفی شده اند و اشخاص مومن و قبول کننده دعوت این رسولان و البته ملتزم به آنها به عنوان فرزندان حقیقی یاد شده اند.
مِّلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ ۚ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِن قَبْلُ وَفِی هَٰذَا لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیدًا عَلَیْکُمْ وَتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ (حج78)
أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّه( عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص: 86 ، علل الشرائع، ج1، ص: 128)
با اقتباس از مباحث نظام ولایی استاد دسمی